Rondom de nieuwbouwvilla, met haar statige neoclassicistische uitstraling, ontvouwt zich een parktuin waarin elegantie en landschap elkaar ontmoeten. Het ontwerp vindt zijn oorsprong bij het zwembad, zorgvuldig gepositioneerd aan de rand van een subtiel hoogteverschil. Aan één zijde vloeit het water eindeloos weg in een infinity edge, waardoor het lijkt samen te smelten met de horizon.

Vanuit de woning leidt een strak vormgegeven pad met trappartij naar een verhoogd terras temidden van bomen, dat een panoramisch uitzicht biedt over de omliggende landerijen. Hier ervaart men de ruimte, het licht en de stilte van het platteland in volle glorie. Ook vanaf het dakterras strekt het uitzicht zich weids uit — een tweede belvedère van rust en grandeur.

De oprijlaan vormt een statige entree, voorzien van moderne toegangstechniek die harmonieus is geïntegreerd in het geheel. Langs de oprit zorgen snoeivormen en symmetrische aanplant voor een ingetogen ritme dat aansluit bij de architectuur van de villa. Naarmate men verder de tuin in beweegt, versoepelt de beplanting haar lijn: van formeel naar natuurlijk, van strak geschoren vormen naar losse structuren en bloeiende grassen die overgaan in het omringende struweel.

Rondom de vijver met de gracieuze treurwilg blijft de sfeer verfijnd en gestileerd, maar verderop vloeit de tuin vanzelf over in het open landschap — een naadloze overgang van ontworpen park naar vrije natuur.

Bij het zwembad bevindt zich een overdekt zitgedeelte, een plek om te verpozen met een schitterend zicht op de villa. Een elegante shutterwand zorgt hier voor een subtiel spel van licht, schaduw en privacy, terwijl het zicht op de landerijen naar wens kan worden gereguleerd.

Zo vormt deze parktuin een harmonieus geheel waarin architectuur, landschap en beleving samensmelten — een compositie van vorm en vrijheid, rust en verfijning, licht en leven.